Η «πολύχρωμη» διάθεση των ανθρώπων του εξισορροπεί την γκρίζα απόχρωσή του. Επιβάλλεται σαν τη ροζ παλέτα των φλαμίνγκο στην απεραντοσύνη της λιμνοθάλασσας.
Δαφνοστεφανωμένο από την ιστορία, με την πράξη αυτοθυσίας της ηρωικής Εξόδου στις 10 Απριλίου 1826, το Μεσολόγγι πρωτοσυναντάται σε ιστορικά κείμενα μετά την Αναγέννηση με την ιταλική λέξη Mezzolaghi –δηλαδή «μέσα στις λίμνες»–,
ως οικισμός ψαράδων και καταφύγιο πειρατών.
Γρήγορα θα εξελιχθεί, στις αρχές του 17ου αιώνα, σε σημαντικό αστικό κέντρο με μεγάλη εμπορική δραστηριότητα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, 
ανεπτυγμένη ναυτιλία και έντονη πνευματική κίνηση. Ωστόσο, η μαρτυρική μάχη εναντίον των Τούρκων στη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης
και τα ενθυμήματα που αφορούν εκείνη την περίοδο είναι αυτά που κάνουν έκδηλη την παρουσία τους στην πόλη,
για την οποία ο Κωστής Παλαμάς, Μεσολογγίτης ο ίδιος, έγραψε: «...η θύμηση, άχρονη, μπροστά σου θα γονατίζει».